Jest taka mapa pokazująca wyniki wyborów w USA 2020 gdyby głosowały jedynie kobiety. Zwycięstwo Bidena a właściwie porażka Trumpa byłaby druzgocąca. Tak, wyniki wyborów w tym roku w Stanach zależały od głosów kobiet, które jak wynika z przeprowadzonych sondaży i cząstkowych, ale pokazujących już rzeczywisty rezultat, bardzo licznie, skutecznie i jednoznacznie opowiedziały się po jednej ze stron. Biden – 426 elektorów, Trump – tylko 76.
Nie jest to nic zaskakującego. W 2016 roku gdyby wziąć pod uwagę jedynie głosy kobiet to Hilary Clinton wygrałaby z Trumpem w stosunku 80% do 20%. Wtedy jeszcze Trump wygrał, dzisiaj kobiety skutecznie przeważyły szalę. W Polityce z czasów tamtych wyborów ukazała się analiza tego znaczącego procesu – https://www.polityka.pl/…/1679510,1,gdyby-w-usa-glosowaly-t…
To jest bardzo ważne. Dzisiejsza porażka Trumpa a zwycięstwo poglądów i opinii kobiet to nie jest „wypadek przy pracy”, ale konsekwencja zasadniczej zmiany, która zachodzi współcześnie a dotyczy zmiany dotychczas dominującej „konserwatywnej”, tradycyjnej roli kobiet jako „strażniczek ogniska domowego” w mniej lub bardziej utrwalonym patriarchalnym systemie.
To zmiana o kolosalnym znaczeniu, zmiana, która jest wynikiem aktywności kobiet na rzecz swojej wolności i podmiotowości. Nie można przecenić wagi i determinacji ich walki z przemocą i instrumentalnym traktowaniem w ramach ruchu Me Too, walki o wolność wyboru w sprawie świadomego macierzyństwa, o równość w dostępie do wiedzy, władzy i stanowisk, o równość w wynagrodzeniach, o podmiotowości i równouprawnienie w pełnionych społecznie rolach w sferze prywatnej, rodzinnej, zawodowej. O prawo do realizacji swoich aspiracji, prawo, które do tej pory było zarezerwowane w dużej mierze dla mężczyzn.
Ta zmiana ma teraz na imię: Kamela Harris, od stycznia wiceprezydentka USA.
Widać bardzo wyraźnie analogię efektu dzisiejszych wyborów w Ameryce do ruchu „20 października” w Polsce. To ta sama dynamika i istota rzeczy. Kobiety chcą współdecydować i na równych prawach z mężczyznami uczestniczyć w życiu publicznym.
To też walka o świeckie państwo, bo nie sposób pominąć roli z małymi wyjątkami całkowicie zdominowanych przez mężczyzn instytucjonalnych, hierarchicznych kościołów.
Ten proces, jak myślę, jest w pewnym sensie domknięciem rewolucji kontrkulturowej z roku 68. „Free love” dobija się do „free live” i to dobija się skutecznie, jak widać na przykładzie wygnania z Białego Domu Trumpa, wulgarnego seksistę, aroganta lekceważącego innych – taki wyolbrzymiony przykład wszelkich patologii współczesnych czasów, gdy głosem dominującym jest „męski”, nacjonalistyczny, zawsze „zwycięski” punkt widzenia.
Dzień przed ogłoszeniem wyników wyborów w USA rozmawiałem z córką mieszkającą od ok. 10 lat w San Francisco. Po ukończeniu warszawskiego ASP wyjechała na studia i uzyskała dyplom California College of Arts, ostatnio wyszła za mąż, mają małe dziecko, pracują i razem z gronem przyjaciół z różnych części świata żyli do wczoraj pod presją agresywnych rządów prezydenta Trumpa. „Zobacz tato – powiedziała – o losach Ameryki zdecydują dziewczyny z Las Vegas”. Było to w momencie, gdy w hrabstwie Clark Country, gdzie znajduje się Las Vegas – stolica stanu Nevada, na który przypada 6 elektorów akurat tylu, ilu wtedy brakowało do zwycięstwa Bidena trwały jeszcze wybory i rosła przewaga Demokratów.
Kim są i czego chcą te dziewczyny z Las Vegas, królestwie hazardu, plastikowej stolicy konsumpcji, gdzie wygrywają i przegrywają z losem „wojownicy” obsługiwani przez wybrane lub odrzucone ze względu na urodę hostessy?
Kim są i czego oczekują „obrończynie patriarchalnego porządku”, które razem ze swoimi mężami po wyjściu z kościoła głosowały na Trumpa w obronie tradycji i religii, wolności posiadania broni czy z lęku przed nierozumianymi zmianami?
W sensie kulturowym to są pytania przed którymi staje świat w obliczu tej wielkiej zmiany, domknięcia procesu.
PAWEŁ BUJALSKI 