„Koszmar Wimbledonu: rodowita Rosjanka wygrała turniej mimo zakazu startu dla Rosjan” – tak Paweł Matys zatytułował swój tekst 09.07.2022. w gazeta.pl , by w niedzielę redakcja wytłuściła jego tytuł i „wrzuciła na jedynkę”. Normalka. Im głupszy tytuł i im ma mniej wspólnego z rzeczywistością a często nawet z samym tekstem tym lepiej… To standard w coraz większej liczbie portali, gazet i innych przejawach zawodowej aktywności „ludzi mediów”, bo o dziennikarzach i redaktorach już mówić nie powinniśmy.
Ciekawy i naprawdę bardzo dobry był tegoroczny finał Wimbledonu kobiet. Dwie różne zawodniczki nowego pokolenia mistrzyń, dwa różne style gry. Piękny, epicki mecz. Zawiedzione marzenia Tunezyjki, pierwszej finalistki z Afryki i niespodziewane zwycięstwo 22-letniej, niezaliczanej do grona faworytek, najmłodszej od lat w historii tego najważniejszego dla tenisistów i najstarszego na świecie Wielkiego Turnieju.
O tym w tekście o tenisie, turnieju i finale Wimbledonu właściwie nie ma żadnego akapitu, mimo że nasza mistrzyni, pierwsza Polka, „jedynka” w rankingu WTA, Iga Świątek spowodowała faktyczne, masowe wręcz zainteresowanie tą dyscypliną. „Koszmar Wimbledonu” – trudno o głupszy tytuł tekstu o turnieju, który od dwóch tygodni śledzi z zainteresowaniem miliony widzów i sympatyków tenisa. Słowa rozmijają się z tym co widzieliśmy. Z artykułu Pawła Matysa „z jedynki” w gazeta.pl o tenisie i wielkim finale nie dowiemy się nic. To jest dopiero prawdziwy „koszmar”. Przecież Ons Jabeur i Elena Rybakina to poważne i groźne konkurentki Igi w następnych turniejach! Nie wspomnę już o wspaniałych meczach, które jak co roku zaoferował nam Wimbledon, zawodnikach i zawodniczkach, publiczności i naprawdę wielkim rocznicowym wydarzeniu na stulecie Centre Court.
Zresztą nie dowiedzą się też o czymkolwiek innym, co byłoby choć zbliżone do prawdy i miało jakieś znaczenie. Decyzja organizatorów turnieju o niedopuszczenia zawodników z Rosji i Białorusi do gry z powodu agresji Federacji Rosyjskiej na Ukrainę została omówiona i skomentowana przez różne strony już dawno i sprawa jest zamknięta. Matys nie sili się nawet, by przypomnieć tę odbytą debatę publiczną tylko ogniskuje się na dla niego nie wiadomo dlaczego istotnym przypadku, że Elena Rybakina, z pochodzenia Rosjanka, w 2018 roku zmieniła obywatelstwo i gra od 4 lat w barwach Kazachstanu. Ba, walczyła w efekcie o brązowy medal na ostatniej Olimpiadzie dla reprezentacji tego kraju o czym chyba zapomniał. Wtedy nikogo to nie dziwiło. Teraz dziwi Matysa, a za nim część Polek i Polaków. Dziwi, irytuje, zabiera czas i miejsce, kompletnie bez sensu przysłaniając to, co może być ciekawe i ważne.
Nie pisałbym o Pawle Matysie i gazeta.pl (bo na to nie zasługują) gdyby nie to, że jest to przykład śmiertelnej choroby, która dotyka naszej przestrzeni publicznej i sposobu jej zagospodarowania przez media. Mają one ciągle wiodący ale niestety negatywny a nawet druzgocący wpływ na opinię publiczną, która jak cień podąża za mediami. Pisał o tym Tomasz Lis w pożegnalnym felietonie w Newsweeku, ale o tym już nikt nie pamięta, bo większość zamieniła się prokuratorów lub obrońców i sędziów w jego sprawie o mobbing, ale przecież tak naprawdę to jeszcze „nie wiadomo o co”.
Szerzej o postępującym, świadomym ogłupianiu ludzi przez media pisałem w pod koniec maja: https://pawelbujalski.blog/2022/05/27/27-05-2022-cisza-jak-ta-jeszcze-o-tekscie-lisa/ ale to wciąż zdecydowanie za mało. O tym trzeba krzyczeć i bezwzględnie dopominać się odpowiedzialności i rzetelności.
W ostatnim Przeglądzie Lech Nijakowski, socjolog, publicysta, doktor habilitowany nauk społecznych, profesor Uniwersytetu Warszawskiego poświęcił problemowi „czwartej władzy” poważny i ciekawy tekst więc nie będę się powtarzał tylko prześlę link. Jako rozbudowaną pointę „Koszmaru Wimbledonu” gorąco polecam lekturę tego artykułu. Lech Nijakowski „Grzechy czwartej władzy”:
file:///C:/Users/Pawel/AppData/Local/Temp/Grzechy_czwartej_wladzy-1.pdf
PAWEŁ BUJALSKI 